Prîskê Mihoyî,

bajarê Îjêvskê (Rûsya)

Behsa mirina zanyarê mezin Kinyazê Îbrahîm Mîrzoyêv mîna tîreke xedar îro dilê min hingavt. Demekê dikevî nava mitala û dêrî dibî, naxwezî bawer bikî, naxwezî wê behsê qebûl bikî, lê rastîya emir te mecûr dike, ku çerxa dinyayê usa dizvire: rojekê bende tê vê dinê û rojekê xatirê xwe dixweze û diçe dinya dinê… Û hêja tu ber xwe dikevî û dikewgirî: sed heyf, ne çax-mecalê wî yê mirinê bû!..

Doktorê fîlolojîzanîyê, profêsor, akadêmîserê Akadêmîya Komara Qazaxistanêye civakîyêye zanîstîyê; Serokê olka kurdên Komara Qazaxistanê Kinyazê Îbrahîm stûneke navendî ya konê çanda meye dewra Sovîyêta berê û dema nû bû. Ewî mîrateke zanîstîyê dewlemend li dû xwe hîşt: xudanê bêtirî 500 xebatan bû, di nav wan da 25 berhemên bingehîn, hîmdar û serokê dibistana Qazaxistanêye kurdzanîyê bû, usa jî xudanê kitêba dersan ya «Zimanê kurdî» û pirtûka yekemîn ya xwendin-mêtodîka zimanê kurdî bû piştî hilweşbûna Yekîtîya Sovîyêtê.

Di nava 50 salên karmendîya xwe da Kinyazê Îbrahîm temamîya hereketê xweyî efirandarîyê, şureta xwe, cêribandina jîyanêye dewlemend dîyarî xwendinê, zanîstîyê, çand û wêjeya kurdî kir.

Bi saya profêsîonalîzma bilind, emekê berbiçav di warê zanîstîyê û pêdagogîyê da ew di nava cîhana zanîstîyê ya wêjeya netewên Rojhilatê da mînanî şemdaneke geş bû, lê nava dorhêla heval û hogira da navê wî navekî hizkirî bû, birakî hêja, şîrhelal û xêrxwez, alîkar û comerd bû.

Kinyazê Îbrahîm dilê tu bendekî xwe nehîşt. Ew hizkirîyê teva bû. Herdem di nava civakê da bû, pirsgirêkên cihê-cihê safî dikir. Ew bûbû mîna pirakê di navbera olkên meye Sovîyêta berê û Kurdistanê da jî…

Sed mixabin, îdî emê wî zanyarî, hevalî û merdemêrî nebînin. Emê herdem bîra nûr û nedera wîye kaw, beşera wîye xweş, xemxurî û xerîbdostîya wî bikin…

Bila mikanê Kinyazê Îbrahîm li buhuştê şabe!

Bila serê malbeta wîye mezin, olka kurdaye Qazaxistanê û temamîya gelê me sax be!

Sed korayî!

Wêne di dema pîrozkirina 70 salîya Kinyazê Îbrahîm, li Almatîyê, li ber xanîyê Mala Gelan ya Qazaxistanê hatîye girtin.

Ji çepê: Têmûrê Xelîl, Kinyazê Îbrahîm, Prîskê Mihoyî.

Riataza