SEMEDÊ NİVÎSÎNA PİRTÛKÊ Bİ VÎ ZiMANÎ Bİ AWAYÊ GAZİNCA 
Jİ DEWRÊ Û GİLÎYA Jİ MİROVÊN ZEMANÎ KU Lİ NİK WAN WEK HEV E
HÛNERA ZANÎNÊ Û NENGA NEZANÎ

”Xanî, dît ku kêmayî û xavîtî tam gîhaye
meydana gîhîştinê û kemalê jî vala maye

Yanî ne ji hêginî (qabîlîyet) û pisporîya xwe
lê bi pêjna eşîrî (netewetî) û xurtîya bawerîya xwe
  
Bi kurtî, çi ji înata xwe û çi ji rûyê zulm û neheqîyê
ev tiştê nûderketî yê çewtê adet û toreyan, anî heyîyê

Şerbeta xwerû (erebî, farisî û osmanî) berda, tort (kurdî) vexwarî  
Zimanê Kurdî yê wek mirarî (kurdî rûmetbilind hesibandîye)

gîhand hev, vêkxist, xist dûzenê bi awayekî têgîhîştî  
û di vê rê da cefa kişand, jibo xizmeta giştî

da ku xelk nebêje: ”Herçî ku Kurd in 
ne têgîhîştî ne, bêesl û bêbingeh in, nezan û nemerd in 

Cure cure netewe, xwedîpirtûk in 
Kurd tenê bêpar in û bêpirtûk in”

Hem kesên bîrewer nebêjin: ”Kurmanc 
bêpar in ji evînê, evîn ji xwe ra nekirine amanc

Ew hemî ne daxwazkirî ne, ne jî daxwazkar in  
Hemî pêkve ne tên evandin, ne jî evîndar in 

Bêpar in ew ji evînê, li nik wan tune evîn
Vala ne hem ji evîna di rû da, hem jî ji evîna rastîn”

                            *

Na, Kurd ne pirr xav û negîhîştî ne 
Lê belê bêmecal û bêkes û sêwî ne

Ne ku hemî pêkve nezan û nexwendî ne 
Lê belê bextreş û bêçare û bêxwedî ne

Eger hebûya jibo me jî xwedîyek
serbilind û qencîkar, peyvzan û jêhatîyek 

Zanyarî û pirtûk, gîhîştin û aqilmendî
helbest û pirtûkên helbestan, xezel û hunermendî   

ev tewir bibûya li bal wî kêrhatî  
ev zêr û zîv bibûna li nik wî xêrhatî

min´ê hingê alaya helbestan rakira  
û li ser banê Gerdûnê (kaînat) bilind bikira

min´ê banîya ve (vegeranda) gîyanê Melayê Cizîrî   
min´ê bi wê alayê vejanda Elîyê Herîrî 
  
min´ê kêfeka wisa bida Feqîyê Teyran 
ku heta heta bimaya heyran 

Lê çi bikim ku gelek sar e bazar  
û tune ji vî qumaşî ra kirîdar 

Xasma di vê dewrê da ku kîsê diravan  
bûye yara xweşdivî ji me giştan ra, bûye ronayîya çavan  

Yanî ji ber ku em li zêr û zîv bûne timakar 
û her yek ji wan ji me ra wisa bûye yar 

Eger tu zanyarîyê gişt bidî bi polek (pûlek)
û tu felsefeyê jî bifiroşî bi solek

Kes nake seyîsê hespê xwe jî, Camî (nivîskar û hozanekî ecem, 1414- 1492) 
kes nake xizmetkarê xwe jî, Nîzamî (hozanekî, 1140-1203)  

                                        *
Dema me dît ku bi vî awayî û bi vî rengî ye zeman   
û bi tevayî li ser diravan bû şer û pevçûn û lêkdan

me hez kir ku em bibin kîmyager 
Gava me dît ku ev daxwaza me jî neçû serî û neda ber 

me demek, kar û xebat kir bi însaf     
û me paqij kir cewherê qelp û nesaf
 
Dilê me qebûl nekir hîle û sextekarî 
qet jibo xerezê nebû wasîte û nekir alîkarî 

Dîn çû û bi destê me neket dînar (diravê zêrîn) 
Paşê ji neçarî em bûn sifirkar 
  
Sifrê xwe yê veşartî me eşkera kir 
Wek kaxidê saya (nenivîsî) neçêkirî bû, me lê dua kir 

Duayê me qebûl bû bi rastî
bû wasîte jibo pêkhatina îhtîyaca me ya xwestî 
 
                                  *
Ev pol (rêzik û malikên Mem û Zînê ne), gerçi bêbuha ne 
yekrû ne û saf in û bêbuha ne

Bêhîle û xurde ne, di wan da tune çu kêmayî 
tên qebûlkirin jibo kirîn û firotina giştî bi vî awayî

Kurdîyeka sirf û xwerû ye, bêguman e 
Ne zêr e ku hinek bêjin ”sipîde (sipî- gewr) mane” 

Sifrê me yê sor e, aşîkar e 
Ne zîv e ku hinek bêjin ”kêm eyar e” 
 
Diravê me, mebêje ”kêmbuha ye” 
Bê sîkkeya şahê şahan maye 

Eger bihata çapkirin û bi çapê bibûya nexşkirî 
dê nema weha nerewayî, têkilhev û nepaqijkirî 

Evandî û xweşdivî ye, ne bi navê kesek rûgeş e 
Ji ber vê yekê ye ku bêmirad û bextreş e 
  
Kaxidê kesên wek me bêpişt û bêpiştgir 
eger mîrek ew tesdîq û qebûl nekir 

Nesafî û nesax dimîne li bal gelek kesên zanyar   
lê tê qebûlkirin li bal gelek bîrbirên hişyar

                            *
Lê belê, hukumdarê zeman ê xwedîçande û xwedîzanyarî 
bi guhê têgîhîştinê lê nekir guhdarî  

Ew Mîrê ku Mîrza ye navê wî    
û wek dermanekî kîmyayî ye nihêrtina çavê wî

Dilên zexel paqij dike, wek maddeyên belorîn
polên qelp jî safî dike, digerîne diravên zêrîn
 
Sed bar hebin diravên sor ên paxirîn ên bêxêr  
tavil wan bi yek awirek zer dike, digerîne zêr 

Bi qehra xwe nizim dike, kesên bilintirîn 
bi qencîya xwe jî bilind dike, kesên nizimtirîn
 
Paşayan digire û wek dîlan davêje zindanan 
paşê wan azad dike, wek belengaz û xizanan

Her roj hezar xizan û belengaz 
her gav bi qencîya xwe sed parsekên diravxwaz  

Dewlemend dike bi destê xwe yê têrhîmmet
li vê hîkmetê binêrin ku li serê wan jî nake minet

Eger wî li me binihêrta carek 
û ber bi me biziviranda berê xwe yê wek îksîra (maddeyeka efsaneyî) mubarek   

Ev peyvên me hemî dê bibûna helbest 
ev pol hemî dê bibûna diravên ber dest
 
Lê belê nihêrtina wî giştî ye giştî  
loma wî neda me nihêrtineka taybetî   

Ew rehmeteka taybetî ye jibo giştî, muhtacê wî ne hemî 
Xwedê, tu bidî wî umrekî dirêj û dewleteka timî!” (1)