Îro 30 sal di ser koça dawî ya helbestvanê kurd Mela Ehmedê Palo re derbas dibin. Ehmedê Palo di sala 1920an de ji dayik bû û sala 1991ê wefat kir. Palo jiyaneke dijwar borand, lê berhemên balkêş û dîwanên hêja li pirtûkxaneya kurdî zêde kir.

Mele Ehmedê Palo di sala 1920an de li gundê Sêraçûr ê girêdayî Palo li Bakurê Kurdistanê ji dayik bû. Hîn zarokekî 3 salî bû, sêwî ma û jiyaneke pir zehmet û tije kul û keser derbas kir.

Piştre Palo demekê li gundê Weysîkê şivantî kir û berê xwe da Binxetê. Li gundê Xeznayê ma û hate Amûdê û dûre li bajarê Qmişlo bi cih bû.

Palo bi erebî, farsî û tirkî, herwiha bi zaravayên kurdî yên sereke jî zanîbû. Palo di 9ê Gulana 1991ê de, koça dawî kir û li goristana Mehmeqeya li Qamişloyê hate veşartin.

Seydayê Palo gelek berhemên giranbuha afirandin, lê heta niha tenê du berhemên wî yên çapkirî hene bi navê: Dewr û Gera Kurdistanê û Rêzimana Kurdî. Ji berhemên neçapkirî yên Palo jî, pirtûka Pendên Etar ku Palo ew ji farsî wergerandibû kurdî, Ferhengeke kurdî-tirkî, destanek bi navê Civîna Nemiran ku ji 10 hezar malikan pêk tê û çend berhemên din.

Palo di destana “Civîna Nemiran” de, geşteke dûrûdirêj di nav dîrok û erdnîgariya Kurdistanê de dike û kula dilê xwe wiha tîne ser zimên:

Ji bunyad û ji kokê

Kurd e ji dil Pehlewî

Ji daxwaz û divokê

Tê de nake berberî

Dilpaqijî dibîne

Rêya jîn û xebatê

Ber û mêwe diçîne

Dibistana felatê

Ji Palo ne ji banî

Şax û xerzik vedane

Ji Kurdak û ji Manî

ji Maj û Mûj xuya ne

(Rûdaw)