Nuri Aldur
Berȋ bi demekȇ li serȇ kaşekȋ ku baş bilindbȗ ez hinekȋ sekinȋm, da ku tozek bȇhna xwe berdim anjȋ tozek xwe rehetbikim, li wir dengȇ çȗkek ku li serȇ darȇbȗ hate gȗhȇmin. Çibȗ ev deng?
Deng wehabȗ; tik tik tik anjȋ bȇhtir nȇzȋktirȋ dengȇ kut kut kut bȗ.Vȋ çȗkȋ nikilȇ xwe li darȇ dixist ȗ dengekȋ weha derdixiste holȇ.
Li mentȋqa Torȇ, tabiȇ der dora qeza Midyade, ku girȇdayȋ welayeta Mȇrdȋnȇye, ku ez li wir ji dayikbȗm ȗ mezinbȗme dibȇjine, vȋ çȗkȋ ”darkutk.” Di vȇ kȇlȋyȇde ew demȇn zaroktȋyamin ȗ jȋyana gund li gel xweza/tabȋat ȗ zarokȇndin yȇn li gund ȗ tarama hatna bȋramin. Vȋ çȗkȋ bi vȋ awayȋ xwarina xwe peydadikir ȗ wek gelek kes ȗ cinsȇndin bi tekoşȋna xwe yȋ jȋyanȇ ve meşgȗl bȗ ȗ bi ked ȗ xebata xwe yȋ zor ȗ zahmet dijȋ. Di heman wȇ demȇ de tiştek hate bȋramin ku ew jȋ eve bȗ: min biyar da ku ez bi darkutkre hinekȋ bileyizȋm ȗ kȇfekȇ bikim. Biryaramin eve bȗ, ku ez çend keviran bavȇjima çȗk ȗ lewra jȋ ez li keviran geriham. Ha, ez vȇjȋ bȇjim ku ez çȗk nabȋnim, lȇ tenȇ dengȇ çȗk dikim ȗ tenha texmȋn dikim ku teqrȋben li kȗ alȋye. Tiştȇn ecȇb ew bȗ ku kevir nebȗn anjȋ min nedidȋtin ȗ dawȋ ez bi hinek zixȗran ku hema bȇje ku mȋna keviranbȗn razȋbȗm.
Ez li vir dixwazim parantȇzekȇ vekim, da ev serpȇhatȋyamin hȇ baştir bȇt famkirin ȗ belkȋ xweşȋkekȇ bide kesȇn xwendevanȇn vȇ nivȋsȇ; le bȇ goman belkȋ jȋ hinek kes acizbibin ȗ nexweşȋkekȇ bidȇ van kesan ku bibȇjin mafȇ kesȋ nȋne ku çȗkan anjȋ heywanȇndin acizbeke, zilm li wan bike. Ji hemȋ kesanre/xwedevananre dibȇjim ku armancamin tenȇ hinek kȇf ȗ leyistikbȗ ȗ netiştekȋdin. Parantȇzamin, eve ku ezȇ dȋyalogekȇ li gel çȗk çȇbikim/gotȗbȇjek li gel çȗk bi afirȋnim ȗ ev dȋyalog li gor bawerȋ ȗ texmȋnamine.
Fermo em pevre tiştȇn ku di neqaba min ȗ çȗkde çȇbȗyȋye bixwȇnin:
Ez: min kevirȇ xwe yȋ pȇşȋ avȇte wȇ dera ku teqrȋben dengȇ çȗk jȇ dihat
Çȗk: çȗk ti reaksȋyon neda, kut kut a xwe berdewamdikir anjȋ xebata xwe hȋç ranewestand.
Ez: min kevirȇ xwe yȋ dȗem avȇte çȗkȇme
Çȗk: çȗkȇme çend sanȋya, belkȋjȋ nȇzȋkȋ deqȋqeyekȇ sekinȋ anjȋ karȇ xwe rawestand, lȇ zȗ her berdewamȋ xebat ȗ karȇ xwe kir.
Ez: kevirȇminȋ sȇyemȋn jȋ bi heman alȋyȋde çȗ
Çȗk: vȇ carȇ çȗk demeke baş kut kut a xwe rawestand, weke ku mȋna bibȇjȇ; ”ev çȋye”, ”tiştȇn wilo min berȇ nedȋtine ȗ hisnekirine jȋ” lȇ dȋse jȋ kar ȗ xebata xwe berdewamkir ȗ dengȇ kut kut a çȗk her li der ȗ doran belavdibȗ.
Ez: dema min kevirȇ xwe yȋ çara avȇt, dengȇ lebitandin anjȋ belkȋ hinek cȋh gȗhertina çȗk hatemin, lȇ demek direj, teqrȋben 1-2 deqȋqe hew dengdikir ȗ xebat jȋ nedikir.
Çȗk: weke ku çȗkȇme mȋna bibȇjȇ; ”ev kes anjȋ kesȇn ku weha dikin kȋne, çine; ewan ni ji vȇ mentȋqȇne ȗ belkȋ jȋ ne ji vȇ kulturȇne; adet, kod ȗ normȇnme nizanin ȗ nanasin.Tu kesȋ heya niha tiştekȋ weha bi serȇminde neanȋye ȗ nejȋ kirȋye, ev ne tiştekȋ xȇrȇye bavo; ev tehlȋkeyeke xeraba” ȗ her bȇdengȋya xwe berdewamdikir.
Ez: wa dȋyara ku kevirȇminȋ pȇncemȋn kar, xebat, deng ȗ jȋyana çȗkȇme; ya wȇ kȇlȋye sekinand, qȗtkir ȗ tiştȇ herȋ xerab hȇvȋyȇn wȋ şikandin.
Çȗk: hingȋ çȗkȇ me biryara xwe dabȗ ȗ dengȇ firȋna wȋ hate gȗhȇnmin ȗ her çȋqasȋ min li jor, der ȗ dor ȗ bilind jȋ dimeyȋzand, lȇ min ew nedidȋt, balam dengȇ firȋna wȋ xweş dihatamin ȗ hȇjȋ ew deng di gȗhȇnmindeye.
Çȗk firȋ ȗ çȗ!
Ma gelo çȗ kȗ?