Ji welêt re

Bermayên hesretê

Ji jinê re

Temenek bê veger

Ji bedewbûnan teva re

Helbestên bê nav

Û hestên germ û xav

Ji beybûnê çiyayî re 

Ji êşên jinbî re

Ji silavên tî re

Bîranînên min 

Hêsirên peyvên min 

Dema serên xwe mîna serhildêran bilind hildidin

 Dema peyv hevdû ji nêza dixun.

Û çivîkên hêviyê çermên çêlîkên xwe digezin

Dema nimêj ji xwedê direvin.

Dema  ceng bi aştiyê re diraz in

Hemî tişt puşt dibin.

Feleka kurdî rewrewkan 

Ji paş piştê xwe ve  derdixîne

Şaristaniya binkeftinê ava dike

Hêsir jî dibin  qetran.

Newrozên bê agir  dişewitînin

Û riwê agirê hêrsdar  disojînin.

 Dema evîn dibe gor

Zivistan   di bin germa havînê de dilerize.

Birîn xwe di hola evînê  de sêdar dike .

Her tişt dibe  wek hev 

Mirin  û jiyan pêxwas li paş karwanên darbestan dimeşin

Buha û erzan hevdû di bazarê valahiyê de difroşin

Derd û derman

Mirovên saxlem

Seqet dikin 

Û yên nexweş 

Wana bi cil û bergê nojdar ve dixemilînin

 Li pêş çavên dilê min de

Dengê tilîlî wek nalînekê ji dûr ve tê 

Dengê wê 

Vedenga dahol û zirnê ye

Peyamên kundan dixwîn e 

Ew yonan bû

Û niha dewlet e

Ew roma bû

Û niha Îtaliya ye.

Lawên iskenderê mezin jî

Dewleta xwe  ava kirin. 

Farisa kevin  niha Îran e 

Û osmaniyê berê

Lawên xwe li vir in

Li ser laşên erdê kona xwe ya girs  cîgir kirin.

Em tenê erd ji me nefret dibe 

Em ji welêt derdikevin 

Bi şehnaziya  kujerên xwe serbilind dibin 

Û karwan du karwan  xwe li deryan diqelibînin 

Û berdewam dibên 

Silav  Kurdistan 

Silav ey netew  

Silav ey Xewina  bedew.

Helbest: Rêber  Hebûn